Hulp- en dienstverlening aan gedetineerden

Bij zijn evaluatie van de Vlaamse hulp- en dienstverlening aan gedetineerden stelde het Rekenhof vast dat de regie en centrale ondersteuning ervan nog onvoldoende sterk zijn. Er ontbreekt nog steeds een individueel hulp- en dienstverleningsplan dat de noden en behoeften van de gedetineerde beschrijft en waarin alle trajecten op elkaar worden afgestemd. Het aanbod in de gevangenissen is aangepast aan de specifieke gevangeniscontext, maar wordt soms gehypothekeerd door (praktische) obstakels, zoals verouderde infrastructuur. Structurele drughulpverlening tijdens detentie ontbreekt en er is nood aan meer samenwerking met de OCMW’s rond de vrijlating. Hulp- en dienstverleningstrajecten worden vaak onderbroken, soms om persoonlijke redenen, maar ook wegens structurele obstakels, zoals transfers naar een andere gevangenis en stakingen. Binnen het onderzoeksopzet van het Rekenhof blijkt dat de onderzochte hulp- en dienstverlening niet leidt tot meer tewerkstelling na vrijlating en minder wederopsluiting. Uitgebreider kwantitatief vervolgonderzoek is echter nodig.