In zijn verslag aan het federale parlement onderzoekt het Rekenhof hoe de fiscus de verplichte aangifte van betalingen aan belastingparadijzen controleert. Het stelt vast dat de regelgeving niet duidelijk is: er zijn drie officiële lijsten met belastingparadijzen en de Belgische lijst is niet meer in overeenstemming met de Belgische regelgeving. Bovendien is de regelgeving moeilijk afdwingbaar door onder meer een bepaling in de memorie van toelichting van de programmawet, door de invloed van het vrij verkeer van kapitaal en door dubbelbelastingverdragen. De controles leveren tot slot weinig op en de aangifteplicht kan gemakkelijk omzeild worden. Het Rekenhof beveelt de fiscus dan ook aan zijn controlestrategie aan te passen en meer in te zetten op het detecteren van niet-aangegeven betalingen.
